دنياي غرب و استکبار باعث شده تا ايران اسلامي از حقوق حقه خود برخوردار نشود و گاها سختي هايي را به دنبال عدم پذيرش زورگويي مستکبران متحمل شود.

مشکل اصلي غرب و نظام استکبار با ايران بر سر ازرش ها و اصول پايه اي انقلاب است. آن ها با نظام اسلامي و مفاهيم آن مشکل دارند و به همين منظور با زيرکي تمام هربار به روش‌هاي مختلف، فشارهاي ناجوانمردانه اي را برملت ايران تحميل کرده اند.

تحريم ها چه به صورت يکجانبه و چه چند جانبه از زمان انقلاب اسلامي ايران، هسته اصلي سياست ايالات متحده در قبال ايران بوده است. باراک اوباما، رئيس جمهور کنوني آمريکا، زماني که براي نخستين بار وارد کاخ سفيد شد، تاکيد کرد قصد دارد سياست تعامل با ايران را دنبال کند. اما در دور نخست رياست جمهوري وي، سخت ترين تحريم هاي تاريخ آمريکا عليه ايران اعمال شد.

 استراتژي تحريم، رشد اقتصادي و صنعتي ايران را کاهش داده ، سرمايه گذاري هاي خارجي را محدود کرده ، ريال را ضعيف کرده،  نرخ تورم را چند برابر کرده و توليد و صادرات نفت و گاز را کاهش داده است. 

هنگامي که بحث مذاکرات از سوي دولت مطرح شد، بسياري از صاحب نظران نسبت به اين نظر واکنش نشان داده و  عده اي موافقت و برخي ديگر مخالفت خود را اعلام کردند. فارغ از درست بودن و نبودن اين کار ديديم که با گذشت مدتي از توافق موج جديدي از تحريم ها عليه ملت و برخي اشخاص حقيقي و حقوقي شکل گرفت. البته مسئولان آمريکايي گفتند که اين تحريم ها در دوران قبل از توافق مربوط بوده اما واقعيت امر چيز ديگري است.

بعد از توافقات بعدي در وين و ژنو، ايران در راستاي تعهدات خود اقدام به اعتماد سازي کرد که اين امر باعث شد تا فضاي بين الملل به نفع ايران هدايت شود و دست پنهان 1+5 براي همگان آشکار شود. اما در اين بين با وجود اعتماد سازي صورت گرفته دشمن بيش از پيش جلو آمد و گمان کرد که جمهوري اسلامي در مقابل آنان تسليم شده است. البته علي رغم تذکرات دلسوزان و منتقدان درباه اصلاح روش مذاکره و تغيير در مواضع ايران نسبت به 1+5، همچنان اين مذاکرات ادامه دارد و با وجود تلاش هاي بسيار هنوز توافق جامع و نهايي حاصل نشده است.

حس نياز به مذاکره و آشتي با کدخدا در برخي مسئولان باعث شد تا دشمن پي ببرد که انگار ما در واقع  نياز به برقراري رابطه با ‌آنها داريم در حالي که اين گونه نيست. همين مسئله موجب شده تا امريکا و ديگر همپيمانانش در نهايت فشارهاي بيشتري را بر ايران وارد کنند.

اخيرا نيز امريکا 9 شخص و نهاد ديگر رابه ليست تحريم هاي ايران اضافه کرد که باز هم اين اقدام دليلي بر عداوت و خودبرتربيني آمريکا و ديگر همراهانش دارد.

در اقدام ديگري که با هماهنگي اتاق فکر در پشت پرده صورت گرفت عربستان با آمريکا بر سر قيمت نفت سازش کرد که متاسفانه باز هم ايران در اين بين ضرر کرد.

در بازارهاي جهاني نفت به 86 دلار براي هر بشکه يعني به کمترين ميزان در 4 سال اخير رسيد و دليل اين موضوع، افزايش توليد و عرضه نفت توسط عربستان سعودي اعلام شده است.

برخي معتقدند که عربستان در اين کارش دچار اشتباه محاسباتي شده است. با اين حال، به نظر مي‌رسد که قيمت نفت از اين هم پايين‌تر برود. دو کشور عمده توليدکننده نفت، يعني آمريکا با توليد 12 ميليون بشکه در روز و عربستان با بيش از 10 ميليون بشکه، خود را از قبل براي اين وضعيت آماده کرده‌اند. اين ميزان توليد، بسيار بيش‌تر از نياز بازار است و بشکه‌هاي اضافي همين‌طور دارد تزريق مي‌شود.

با وجود ادامه اين وضعيت نابه‌سامان، عربستان همچنان به کارش ادامه مي‌دهد.

 اما به زعم بسياري از کارشناسان امور بين الملل جنبه سياسي اين کار بيشتر تلقي شده و به نظر مي‌آيد اين حرکت به منظور فشار بر ايران در مذاکرات و همچنين زمين گير کردن اقتصاد ايران صورت گرفته است.

چنانچه ايران بتواند برخي تحريم‌هاي نفتي مربوط به صادرات را بردارد و در بخش پالايش و صادرات نفت جذب سرمايه کند، قادر خواهد بود که بخش بزرگي از بازار را به دست بگيرد. .عربستان که اين را مي‌داند، مي‌خواهد رقبا را از بازار خارج کند و لذا اين کشور به دنبال آن است که روسيه و ايران در بازار نفت و در کوتاه‌مدت، منفعت و سود اقتصادي يا سياسي به دست نياورند.

البته در صورتي که قيمت‌ها همين‌طور به روند نزولي خود ادامه دهند، عربستان هم پول هنگفتي از دست مي‌دهد. در عين حال، اين کشور پول اضافي زيادي براي هزينه کردن دارد، بنابراين از ضربه احتمالي نزول قيمت‌ها دست‌کم براي چند ماه يا حتي يک سال در امان خواهد بود.

به هر حال اين اقدام در شرايط کنوني توجيهي جز يک اقدام سياسي براي تضعيف ايران ندارد.

مشخص است که نظام استکبار در طول 35 سال انقلاب حتي يک بار هم به منفعت ايران توجه نکرده و همواره از هيچ تلاشي براي زمين گير کردن انقلاب اسلامي دريغ نکرده است. نه تنها آمريکا و عربستان بلکه ديگر کشورهايي که چشم ديدن پيشرفت هاي ايران را ندارند، هيچ گاه بر سر ميز مذاکره سود و منفعت ايران را در نظر نخواهند گرفت.

بايد توجه داشت که قيام امام راحل عليه نظام ستمشاهي بر اساس ادبيات مقاومت و ايستادگي بود و بر همين اساس نيز انقلاب ما پا گرفت.

ما نيز همچون معمار کبير انقلاب اهل سازش با سواستفاده گران از اعتماد ملت، و مستکبران زورگو نيستيم و اين پيام ملت ايران و رهبري انقلاب است. مسئولان امر بايد با تکيه بر توان داخل و اقتدار دروني اهدافشان را پيش ببرند.

اقتصاد مقاومتي، تکيه بر توان داخل، افزايش توليد، اقتدار و پيشرفت نظامي و توسعه علمي بدون شک بهترين ابزار براي قدرتمند تر شدن جمهوري اسلامي در عرصه بين الملل است کما اين که در حال حاضر ايران به قدرت بزرگي در طول اين 35 سال در منطقه خاورميانه تبديل شده و بساري از کشورها آرزوي ارتباط با آن را دارند و لذا مسئولان بايد هوشيار بوده و از ظرفيت داخل کشور بهره ببرند.

انتهاي پيام/س